Tamara negara: 7 augustus

Vannacht heeft het keihard geregend. En om ongeveer half zes hoorde we de oproep voor gebed van de moskee (zelfs in de jungle is een moskeetje), maar er werken hier natuurlijk ook best veel mensen.  Wij zitten al weer vroeg aan (wederom) een lekker ontbijtje. Met een gids gaan we een flinke wandeling maken. We lopen een uurtje en gaan dan over de canopy (een hangbrug van 500 meter lang en op een hoogte van zo’n 45 meter boven de grond). Eerst even een beetje eng maar gelukkig schommelt hij niet zo erg. Tenminste als Dick niet net voor of achter je loopt. Hij heeft wat moeite met de “mannequinwalk” .  We kijken als het ware op het dak van het oerwoud. Heel bijzonder. Daarna lopen we nog een uur naar het hoogste uitkijkpunt. Hoewel het voor Maleise begrippen helemaal niet warm is zweten we ons rot. Op de terugweg doen we er maar een uur over. We hebben dan nog precies een uurtje voor de volgende excursie. Nu gaan we opnieuw varen maar deze boot is een stuk smaller. Er mogen max 4 personen mee (wij dus) degene die de boot bestuurt en iemand op de punt die met een stok evt. takken opzij duwt. En in tijden van laagwater afzet tegen de stenen. Door de harde regen van vannacht is dat niet nodig. We varen zo’n drie kwartier. De twee maleisische mannen blijven gewoon in het bootje wachten en wij moeten een minuut of 20 lopen naar de watervallen. Onderweg zien we dezelfde “giant ants” waar we de vorige avond zo’n moeite voor gedaan hebben.  De rivier is heerlijk en de stroming behoorlijk sterk maar wel leuk. We zien een enorme wandelende tak van > 30cm (ik overdrijf echt niet). Er is ook een local guide (er zijn meerdere mensen aan het zwemmen) die zegt nog nooit in zijn leven zo’n grote gezien te hebben. Verder zijn er veel prachtige vlinders. Ik probeer ze op de foto te zetten maar dat lukt niet erg. We gaan pas als laatste weg maar gelukkig zitten onze “mannen” nog gewoon op ons te wachten. Als we terugkomen op het resort blijkt er een invasie van een  grote groep apen (makaken) vanuit de jungle in het park. Ze springen op de daken van de huisjes en bij het huisje naast ons pikken ze de chips en een flesje sinas. Ons huisje laten ze gelukkig met rust. ’s Avonds eten we opnieuw op een floating restaurant (deze keer voor 47 ringgit  (11 euro, een nieuw laagte record) met z’n vieren incl. drinken; en nog lekker ook. Het was weer een super leuke dag maar we zijn allemaal behoorlijk moe. ’s Nachts word ik wakker van gestommel (ik denk: hè apen op het dak) maar Wouter blijkt zijn ananasshake er weer aan het uitspugen te zijn.